Obecnie żywienie dojelitowe w formie iniekcji jest metodą wspomagającą odżywianie, która dostarcza składniki odżywcze i inne składniki odżywcze niezbędne do metabolizmu w przewodzie pokarmowym. Ma ona zalety kliniczne w postaci bezpośredniego wchłaniania jelitowego i wykorzystania składników odżywczych, większej higieny, wygodnego podawania i niskich kosztów. Roztwór żywienia dojelitowego charakteryzuje się następującymi cechami: (1) Roztwór żywienia jest stosunkowo lepki i łatwo jest zablokować przewód doprowadzający podczas infuzji klinicznej; (2) Roztwór żywienia ma wysokie ciśnienie osmotyczne, a długotrwała infuzja łatwo wchłania wodę w jelicie, co powoduje odwodnienie tkanek pacjenta. Powyższe dwie cechy determinują potrzebę regularnego płukania przewodu doprowadzającego i uzupełniania wody u pacjenta podczas klinicznego podawania roztworu żywienia dojelitowego.
Obecnie praktyka kliniczna polega na tym, że personel medyczny co 2 godziny dodaje około 100 ml soli fizjologicznej do przewodu doprowadzającego pacjenta za pomocą strzykawki. Wadą tej metody jest to, że zajmuje ona dużo czasu personelowi medycznemu, a jednocześnie wymaga użycia strzykawki do płukania. Uzupełnianie wody może łatwo doprowadzić do zanieczyszczenia przewodów i leków w płynie, co wiąże się z pewnym ryzykiem.
Dlatego produkcja podwójnego worka Enteral (worek do karmienia i worek do płukania) jest bardzo pomocna dla personelu medycznego w rozwiązaniu powyższych problemów.
Czas publikacji: 22 lipca 2022 r.